Mijn fotografie gaat over de verbinding van mezelf met beelden, die ik in het dagelijkse leven tegenkom. Dingen die me herinneren aan toen ik nog een klein meisje was. Taferelen die me emotioneel raken. Het weglandschap in de schemer is voor mij het spannende gevoel van vroeger met de auto rijden in het donker. Van doen alsof ik slaap, terwijl ik dromerig naar buiten kijk. Verwonderd door de honderden lichtjes in het donkere landschap. Landweggetjes verlicht zien worden door de koplampen van de auto. Het gevoel van thuiskomen en opgetild worden door mijn vader, nog even op de wc gezet en dan in bed gelegd. Geen realistische beelden, maar dromerige sferen. Beelden, geuren, geluiden etc. gaan in de tijdsbalk door elkaar heen. Dit zijn de momenten, dat ik geraakt word door het leven en die momenten leg ik fotografisch vast. Als een soort van dagboek van emoties.